São Paulo II

Vandaag is de laatste dag in São Paulo. Morgen vroeg gaan we lekker het veld in waar we in in een lodge midden in het regenwoud nabij Tapiraí (ten NO van São Paulo) zullen verblijven. Ik heb er veel zin in, want de stad, hoe vriendelijk de mensen hier ook zijn, begint me een beetje op de zenuwen te werken. Er zijn gewoon téveel mensen hier en het verkeer is echt vreselijk (laatste telling: 6 miljoen auto´s). Drie dagen dus in Tapiraí en dan naar de kust nabij de grens van de staat Rio de Janeiro, waar we in het plaatsje Bertioga zullen verblijven. Hier is weer veel restings (bos op wit zand) te vinden, wat voor mijn varengroep niet zo goed is, maar voor Samuli´s wel, en dat is waar we hier uiteraard voor zijn. Ik zal er zeker van genieten, daar twijfel ik niet aan, alleen de tekenbeten zijn een beetje minder, dus ik ga me beter insmeren met anti-insecten spul.


Het zijn nare steekvliegen, maar ze hebben prachtige ogen...

In São Paulo

Even een kort berichtje uit São Paulo. Na een gezellige barbecue bij de familie van Pedro, onze gids, hebben we gisteren Curitiba verlaten met twee doosjes vol gedroogde planten, en 40 kilo bagage. Tja je hebt veel nodig voor veldwerk. Ik heb op het laatste moment nog even een schilderij gekocht, dat nu onderweg is naar Finland. De schilderes kon het haast niet geloven dat haar schilderij helemaal naar Europa gaat. Een leuk mens, en zie houdt veel van natuur, want ze schildert veel vogels, bloemen en landschappen. Op mijn schilderij staat een blauwe kraai (voor de kenners: Cyanocorax caeruleus) een vogel die typisch is voor de Braziliaanse kuststreek.
São Paulo is een echte heksenketel, 15 miljoen mensen op écht een heel klein stukje aarde. Dat we toch in Nederland klagen dat het vol is, nou dan moeten ze hier eens kijken! Ik vind het een beetje een onprettige stad, maar nu ben ik in het botanisch instituut in de Jardim Botânico, een stukje groen omgeven door de stad, een klein reservaatje eigenlijk, want hier is nog natuurlijk bos bewaard gebleven.
Ik heb nog veel te doen hier, dus ik moet snel weer verder!

Aapjes kijken

Het is weer even geleden, en inmiddels is Samuli weer beter, en is mijn verkoudheid ook voorbij. We zijn gisteren de hele dag in veld en bos geweest, en het was een hele lange dag, maar wel geweldig mooi! We zijn in een indrukwekkend bos op wit zand geweest, waar de bomen helemaal vol hingen met bloeiende bromelia´s orchideeën en lidcactussen. Echt geweldig. Daar zagen we ook een blauwe kraai. Nu heb ik al een blauwe gaai in Amerika gezien, en een blauwe ekster in China, maar een blauwe kraai was toch nieuw voor me, prachtig azuurblauw was ie.
Vandaag hadden we een rustig dagje, want we hebben veel te veel varens verzameld gisteren. Dat is natuurlijk ook waarom we hier zijn, maar toch was het nog veel werk en waren we tot laat in de avond bezig planten tussen kranten te stoppen. Best intensief: hele dag in het veld en dan ´s avonds nog 4 zakken met plantenmateriaal verwerken. Dat rustige dagje gaf me dus de gelegenheid mijn foto´s te reorganiseren, en ik kan er hier dus een paar op het net zetten zodat iedereen ervan kan genieten.


Vanochtend waren we in een stadspark van Curitiba, dat enorm is. Parque Barigüi heeft zelfs een pretpark en een automuseum, maar bovenal een goed bewaard Araucaria bos. Hier waren we dus weer op zoek naar varens, maar helaas hebben we niet díé varens gevonden waar we naar op zoek waren. Toen hoorden we een vreemde alarmroep, en even later waren we omringd door kleine aapjes met een schattige lange gestreepte staart en zwarte oorpluimpjes. Ze vonden ons machtig interessant, dus ik heb ze goed kunnen bekijken, en zij mij ook! Ik hoop dat je hem op deze foto kunt ontdekken!

Dagje vrij in Curitiba

En dagje vrij, en met zo´n vol programma? Jawel, mijn collega voelde zich niet geweldiog deze ochtend, en we konden Frau Zilda niet bereiken per telefoon, dus besloten we maar niet naar Itajaí te gaan. Samuli is de hele dag op bed geweest, maar ik heb me, na een beetje te hebben uitgeslapen, naar het ontbijt begeven (heerlijke verse fruitsalade laat ik me niet voorbij gaan!), en toen ben ik maar een beetje gaan shoppen en heb ik de stad verkent. Boekwinkels schijnen hier alleen tijdschriften en foto-boeken te verkopen, dus dat was niet echt interessant. Sorry Monique, maar de poppetjes die de toeristenwinkel hier vekocht waren wel zo lelijk, dat ik snel de winkel ben uitgerend! Wel een leuk tshirt gekocht me Araucaria-dennen erop, een soort apenbomen/slangedennen, je kent ze misschien wel. Curitiba betekend namelijk ´stad van de dennen´, en die groeien hier genoeg!

Verder dus maar even de stad bekeken, een heel aardige stad, een paar mooie kerken en een imposante 19e eeuwse basiliek, vele gezellige parken, en ondanks dat de stad 1.4 miljoen inwoners telt, is het nergens te druk of vies op straat. Een heel aangename stad mag ik wel zeggen. Uiteindelijk nog maar naar de dierentuin geweest, want ik wist met mijn tijd geen raad, en dat was ook best leuk, alleen wel zielig hoor al die vogels in kleine kooitjes. Er werd wel goed voor ze gezorgd, want ze hadden allemaal vers fruit in hun voerbakjes. En ik vond een nootje, dat ik dus voorzichtig aan die leuke toekan heb gevoerd.

Santa Catarina

Begen van Schroeder, nabij Joinville, Santa Catarina, Brazilië

Zo, hehe, na twee lange dagen in het veld, varens te hebben verzameld, is het weer eens tijd voor een berichtje. Gisteren waren we in de staat Santa Catarina, waar we in de bossen rond Joinville hebben verzameld. Eeen heel eigenaardig gebied, want hier wordt vooral Duits gesproken, zien de mensen er behoorlijk Duits en Pools uit, en heb je plaatsnamen als Blumenau en Schroeder. In die laatste hebben we een paar hele mooie plekken gevonden, hoewel de bossen in Santa Catarina wel erg verstoord zijn. Er is hier een grote bevolkingsdruk: overal langs de wegen was gebouwd, of waren uitgestrekte bananen, rijst of eucalyptus-plantages, wat natuurlijk ons werk een beetje tegen zat.
Desalnbiettemin een paar goede soorten gevonden, en zelfs een Danaea, wat toch wel een opluchting was, want zaterdag waren we de hele dag in de bergen van de Serra do Mar van Paraná, zonder maar een spoor van Danaea. Wel had Samuli geluk want daar stikte het van de Lindsaea, waar hij aan werkt. Uitendelijk nog even een ijsje op het strand gegeten, want ze hebben hier prachtinge stranden! En toen weer twee uur in de auto terug naar het instituut op plantjes tussen kranten te persen. Het leven van een botanicus gaat meestal niet over rozen (tenzij die rozen bestudeert natuurlijk...)
Alles gaat verder prima, morgen weer een tripje naar Santa Catarina, dit maal naar het oude herbarium in Itajaí. Dat wordt ook weer een lange maar aangename dag!

Groeten uit Curitiba, Brazilië

Araucaria angustifolia in Curitiba, Paraná, Brazilië.

Zo de eerste vluchten zitten erop. Dat was me wel een reis zeg, inclusief de vertraging (we mochten niet direct in São Paulo landen), was ik 24 uur onderweg. Rond middernacht Braziliaanse tijd aangekomen, meteen maar gaan slapen. Ik voelde me geradbraakt. Weinig geslapen onderweg, want er zat een scheeuwend kind een paar stoelen verderop, en dus maar wat films gekeken.
Maar na 6 uur slaap, weer in de taxi naar het vliegveld, want ik vloog om 9 uur naar Curitiba (spreek uit Koeritsjieba), de hoofdstad van de staat Paraná. Mijn collega haalde me op met de Braziliaanse curator van de varencollectie hier, en het was een heel welkome ontvangst. Mét Caipininha...jummie.
Ik moet het nu kort houden, want morgen gaan we het veld in, en dan wil ik goed uitgeslapen zijn.
Spoedig meer! en dan mét fotos.

Sneeuw in Turku

Ondanks een drukke tijd, vol voorbereidingen, het lezen van reisgidsen, zoeken van hotels, en tussendoor ook nog een beetje solliciteren en het aanschrijven van allerlei fondsen om mijn onderzoek te sponsoren, heb ik afgelopen weekend heerlijk van de sneeuw kunnen genieten. Het heeft de hele week gesneeuwd en geregend, en dus was het grijs en donker. De sneeuw smelt wel de hele tijd, maar afgelopen zondag was het een heerlijke zonnige winterse dag, als vanouds, want deze en vorige winter stelden in vergelijking niet veel voor hier. Ook in Turku staan de sneeuwklokjes al in knop, komen de narcissen boven en bloeien de hazelaars (zie boven)....Nog eventjes een beetje winters voorjaar, voordat de zomer begint.