Een weekje op het platteland van Brazilië

Vorige week vlogen we weer van Rio naar Curitiba in het zuiden om een auto te huren en met Pedro naar Santa Catarina te rijden. Eigenlijk zouden we naar Iguaçú gaan, maar helaas was de gehuurde auto zo slecht dat we al na 200 km een lekke band kregen, net voordat we in Itajaí waren. Tja, een Fiat he (daarover later meer)

Uiteindelijk toch nog bij het herbarium van Itajaí aangekomen, waar we gedurende de middag onderhouden werden door de aardige mevrouw Zilda (jawel, van Duitse komaf, in Sta Catarina is alles Duits), die hier voor de kleine maar historisch belangrijke collectie zorgt.


Toen weer op weg on Lindsaea´s te vinden. de varengroep waar Samuli aan werkt. Het leek Pedro daarom wel een goed idee om in een lingeriezaak de weg te vragen, aangezien in het Portugees ´linda saia´ een mooi rokje is.


Ze wees ons de goede weg: het bos in, en eh, wel, de weg was af en toe wel een beetje versperd, wat natuurlijk ook wat tijd kostte. Maar dan kon de Fiat even uitrusten. De weg was erg vermoeiend voor deze gehuurde auto.

Door al dat getreuzel, was er niet meer genoeg tijd om nog naar Iguaçú te rijden, wat nog ruim 400 km van ons verwijderd was, dus besloten we het maar bij deze waterval te houden: Ook erg indrukwekkend, en in één van de bovenlopen van de Iguaçú rivier, dus een beetje ´Iguaçinho´.


Vriendelijke boeren lieten graag hun bos zien, en meestal konden we een heel eind met de auto het land op, ten ongenoegen van de Fiat natuurlijk. Even terzijde, als het regende dan was er precies 1 plekje waar de ruitenwisser het niet deed, want er was een te korte op gezet, en dus precies voor de bestuurder werd en geen regen gewist... Fiat of geen Fiat... De Auraucaria´s waren overal natuurlijk enorm en indrukwekkend!


Gelukkig wat Jezus overal met ons....

Maar de Fiat verdwaalde nog wel eens in het weiland. Gelukkig vonden we hem snel weer terug.

Maar misschien moeten we hem toch maar inruilen voor en nieuwe Fiat? We hebben hier de beste dealer voor gevonden een zeer gerenommeerde in Guarapuava: http://www.fiatfuck.com.br


Op de terugweg naar Curitiba, wist Pedro nog een hele leuke plek waar bij zonsondergang vele duizenden reuzengierzwaluwen een onderkomen voor de nacht zoeken. Zeer indrukwekkend om te zien hoe deze luchtacrobaten al cirkelend de diepte van de grot in duiken, om op een richeltje de nacht door te brengen. De vleermuizen werden er door verstoord en vlogen snel het hol uit.


Uiteindelijk met de slaapbus van Curitiba naar Sao Paulo. Normaal doet een bus daar zesenhalf uur over, maar vanwege de paasdrukte was het een beetje vertraagd, negen uur later waren we vanochtend dus in Sao Paulo aangekomen. Dat was me een hele tocht zeg! Er stond op het busstation bijna een kilometer wachtenden voor het metrokaartjesloket, dus namen we maar een taxi. Het is toch wat, niemand schijnt te weten waar de botanische tuin hier is, en het is zo´n beetje het enige stukje groen in deze enorme metropool. We zijn er dus toch gekomen gelukkig en alles is weer ok. Nu voorbereiden op het vertrek en op mijn volgende bestemming.