zaterdag 29 maart 2008

Santiago


Uitzicht over de stand vanaf de Jardin Japonès.




Alle werk zit er op, de planten zijn gedroogd en gesorteerd en worden tzt vanuit Brazilië naar Finland gestuurd. Nu ben ik dus verder onderweg naar Chili, en morgen land ik op Paaseiland.
Santiago is een heel aardige stad, hoewel een beetje stoffig, het regent hier zlden, en het is behoorlijk warm overdag. De herfst is begonnen, dus ´s nachts is het aangenamer en de blaadjes vallen al van de bomen.
De mensen zijn heel vriendelijk, hoewel een beetje gereserveerder dan in Brazilië. Ik vergis me trouwens ook steeds, en gebruik Portugees in plaats van Spaans. Nu beginnen deze talen bij mij te mengen, want ik spreek ze beiden nit zo goed, en dan krijg je dat. Portospaans dus, acht het geeft niet, ze begrijpen me en vragen me soms of ik ook in Brazilië ben geweest misschien.
Tot slot een paar foto´s om van te genieten en ik hoop op Rapa Nui ook wat te kunnen schrijven. En wees niet ongerust, ik ga geen stukjes oor meenemen, waarom ook eigenlijk, er liggen daar waarschijnlijk genoeg stenen...

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Maarten
Leuk om je te zien op een foto, je ziet er goed en redelijk ontspannen uit. Bedankt voor je kaarten uit Brazilië. Fijn dat je werk af is gekomen en nu kun je genieten van de andere wereld waarnaar je heen reist.
Goede reis en tot op Paaseiland. Je weet dat ik dan graag elk beeld wil zien. Mijn lang gekoesterde wens gaat voor jou in vervulling. Veel plezier!
Kus Gerdi en groeten van Adri

Anoniem zei

Moikka Maarten!
Nice to see the photos from Santiago! You indeed look great in the picture. It's good to see that the fieldwork didn't completely wear you out.
Now the spring has reached our latitudes. Mounds of melting snow and morning mist, and a sunny afternoon today, enjoyed not only by us humans but also thousands of migrant birds that bring the spirit of spring on their wings. A nation of the Waterbird, it's here again, they keep their courtship displays in the waters newly opened into the icy plains of the Archipelago. We're the birdland once again. It's no longer a time to envy a climate of any other kind, nor is it time to long for a journey somewhere into the light and warmth - the mere sing of the blackbirds moves me enough. It's time for the belle epoque for the cold and dark land - kevät on jälleen tullut kylmään maahan!

Terveiset, pidä huolta!
Lassi