Santiago

Uitzicht over de stand vanaf de Jardin Japonès.




Alle werk zit er op, de planten zijn gedroogd en gesorteerd en worden tzt vanuit Brazilië naar Finland gestuurd. Nu ben ik dus verder onderweg naar Chili, en morgen land ik op Paaseiland.
Santiago is een heel aardige stad, hoewel een beetje stoffig, het regent hier zlden, en het is behoorlijk warm overdag. De herfst is begonnen, dus ´s nachts is het aangenamer en de blaadjes vallen al van de bomen.
De mensen zijn heel vriendelijk, hoewel een beetje gereserveerder dan in Brazilië. Ik vergis me trouwens ook steeds, en gebruik Portugees in plaats van Spaans. Nu beginnen deze talen bij mij te mengen, want ik spreek ze beiden nit zo goed, en dan krijg je dat. Portospaans dus, acht het geeft niet, ze begrijpen me en vragen me soms of ik ook in Brazilië ben geweest misschien.
Tot slot een paar foto´s om van te genieten en ik hoop op Rapa Nui ook wat te kunnen schrijven. En wees niet ongerust, ik ga geen stukjes oor meenemen, waarom ook eigenlijk, er liggen daar waarschijnlijk genoeg stenen...

Een weekje op het platteland van Brazilië

Vorige week vlogen we weer van Rio naar Curitiba in het zuiden om een auto te huren en met Pedro naar Santa Catarina te rijden. Eigenlijk zouden we naar Iguaçú gaan, maar helaas was de gehuurde auto zo slecht dat we al na 200 km een lekke band kregen, net voordat we in Itajaí waren. Tja, een Fiat he (daarover later meer)

Uiteindelijk toch nog bij het herbarium van Itajaí aangekomen, waar we gedurende de middag onderhouden werden door de aardige mevrouw Zilda (jawel, van Duitse komaf, in Sta Catarina is alles Duits), die hier voor de kleine maar historisch belangrijke collectie zorgt.


Toen weer op weg on Lindsaea´s te vinden. de varengroep waar Samuli aan werkt. Het leek Pedro daarom wel een goed idee om in een lingeriezaak de weg te vragen, aangezien in het Portugees ´linda saia´ een mooi rokje is.


Ze wees ons de goede weg: het bos in, en eh, wel, de weg was af en toe wel een beetje versperd, wat natuurlijk ook wat tijd kostte. Maar dan kon de Fiat even uitrusten. De weg was erg vermoeiend voor deze gehuurde auto.

Door al dat getreuzel, was er niet meer genoeg tijd om nog naar Iguaçú te rijden, wat nog ruim 400 km van ons verwijderd was, dus besloten we het maar bij deze waterval te houden: Ook erg indrukwekkend, en in één van de bovenlopen van de Iguaçú rivier, dus een beetje ´Iguaçinho´.


Vriendelijke boeren lieten graag hun bos zien, en meestal konden we een heel eind met de auto het land op, ten ongenoegen van de Fiat natuurlijk. Even terzijde, als het regende dan was er precies 1 plekje waar de ruitenwisser het niet deed, want er was een te korte op gezet, en dus precies voor de bestuurder werd en geen regen gewist... Fiat of geen Fiat... De Auraucaria´s waren overal natuurlijk enorm en indrukwekkend!


Gelukkig wat Jezus overal met ons....

Maar de Fiat verdwaalde nog wel eens in het weiland. Gelukkig vonden we hem snel weer terug.

Maar misschien moeten we hem toch maar inruilen voor en nieuwe Fiat? We hebben hier de beste dealer voor gevonden een zeer gerenommeerde in Guarapuava: http://www.fiatfuck.com.br


Op de terugweg naar Curitiba, wist Pedro nog een hele leuke plek waar bij zonsondergang vele duizenden reuzengierzwaluwen een onderkomen voor de nacht zoeken. Zeer indrukwekkend om te zien hoe deze luchtacrobaten al cirkelend de diepte van de grot in duiken, om op een richeltje de nacht door te brengen. De vleermuizen werden er door verstoord en vlogen snel het hol uit.


Uiteindelijk met de slaapbus van Curitiba naar Sao Paulo. Normaal doet een bus daar zesenhalf uur over, maar vanwege de paasdrukte was het een beetje vertraagd, negen uur later waren we vanochtend dus in Sao Paulo aangekomen. Dat was me een hele tocht zeg! Er stond op het busstation bijna een kilometer wachtenden voor het metrokaartjesloket, dus namen we maar een taxi. Het is toch wat, niemand schijnt te weten waar de botanische tuin hier is, en het is zo´n beetje het enige stukje groen in deze enorme metropool. We zijn er dus toch gekomen gelukkig en alles is weer ok. Nu voorbereiden op het vertrek en op mijn volgende bestemming.

Avontuur in Rio

Uitzicht, vlak voordat we landden op de luchthaven van Rio de Janeiro

...rare naam eigenlijk, want er is helemaal geen rivier, en waarom Januari? Omdat de rivier op 1 Januari 15nogwat is ontdenkt, maar toen ze beter keken bleek het gewoon een baai te zijn. Wat een geweldig mooie stad! De bergen, de zee, de parken, de gebouwen, de mensen, de stranden...alles mooi, behalve de criminaliteit dan, en dus was het oppassen. Nee ik ben niet beroofd dit keer, dat zit wel in orde, maar het weer was slecht, veel regen, en dan kun je maar beter ´s avonds binnen blijven. Gelukkig wel de mogelijkheid gehad om in Copacabana en Ipanema rond te kijken. Helaas kan ik in dit internet café geen foto´s uploaden, dus die komen later, maar je kunt je er wel wat bij voorstellen denk ik. Corcovado, Je weet wel die gebochelde berg (letterlijke betekenis van corcovado) waar dat Christusbeeld op staat, was het merendeel van de tijd in de wolken gehuld, en eigenlijk hoor Christus daar ook, dus dat zat wel goed. Ik ben maar niet omhoog gegaan, er was toch geen uitzicht geweest, maar zo af en toe kon ik Christus zien, en wel vanuit mijn slaapkamerraam, en ook vanuit de keuken van het gastverblijf. We logeerden namelijk in het gastverblijf voor onderzoekers middenin de Jardim Botânico, wat aan de voet van Corcovado en Tijuca ligt.
Tijuca is een nationaal park, en we hebben de Papegaaiebekberg (Pico de Bico de Papagaio) beklommen. Geweldig uitzicht over de stad van bovenaf, en ik had eigenlijk de hele reis in één kunnen vatten, want alle hier voorkomende Marattiaceae-varens (die ik voor mijn PhD bestudeerd heb) kwamen in dit bos voor (Danaea geniculata, D. mortiziana, D. sellowiana, Marattia cicutifolia en M. laevis). En dat nog wel midden in de stad.

Een kleine 50 kilometer ten noorden van Rio ligt de vreemdgevormde Orgelbergen (Serra dos Orgãos) - wat zijn die locale namen toch leuk als je ze in het Nederlands vertaald, niet?
Hier hebben we de hele berg tot op 2000 meter hoogte beklommen, maar vonden maar weinig interessante planten. Tja het kan niet altijd meezitten. Wel heb ik er hele mooie foto´s gemaakt...die komt hier dus heel spoedig (maandag a.s. denk ik, dan ben ik weer in Sao Paulo).

Tja, en het is echt waar...Cariocas op Copacabana :)

Inmiddels zijn we van Rio naar Curitiba gevlogen, hebben een auto gehuurd en zijn op weg in een rondreis door de staten Santa Catarina en Paraná via Iguaçú (die reuzewatervallen...jawel, veel varens daar). Veel groeten dus vanuit het historische havenplaatsje Itajaí.

Ongedierte

Voor iedereen die zich ongerust maakt: De teken bijten wel vervelend en zijn algemeen hier, omdat er veel dieren in het bos leven, maar ze brengen geen ziektes over gelukkig. Muggen zijn er ook genoeg en zijn ook ongevaarlijk, er is geen malaria of dengue in dit gebied. Het is hier gewoon echt prachtig, alleen jeukt alles wel een beetje als je uit het bos komt, maar dat went, en is in Finland niet anders!

Het eten is ook heerlijk, en alles is erg hygienisch. Komt allen naar Brazilië zou ik zeggen!

Laatste dag in São Paolo

Jefferson Prado en Hanna Tuomisto of de luchthaven Congonhas in São Paulo

Wat gaat de tijd toch vlug als je in het bos bent! De afgelopen week waren echt geweldig! De Serra do Mar, zoals het granieten kustgebergte hier heet is zeer indrukwekkend en vormt een hele imposante kuststreek met vele baaien, hoge stijle hellingen, watervallen, prachtig regenbos, mooie stranden en interessante moerassen. Voor elk wat wils dus! In ieder geval een paradijs voor varens, en die vonden we dus ook in overvloed.
Eerst waren we in Ubatuba (de plaats waar het veel regent), en daar verbleven we in een aangenaam gasthuis, midden in het staatspark, waar Jefferson vergunningen voor had georganiseerd. Hij is erg vriendelijk en de samenwerking gaat erg goed. De plek was fantastisch, en we konden direct achter het huis met ons onderzoek beginnnen, maar natuurlijk hebben we de hele omgeving verkend, en veel interesante dingen gevonden.
Daarna hadden we nog twee dagen in een ander deel van het staatspark Serra do Mar, vlak bij het badplaatse Caraguatatuba (nee ik verzin het niet, het betekend zoiets als ´de plek met teveel bromelia´s´, en die waren er inderdaad genoeg).
Hier werden we door de rangers ontvangen en konden we kosteloos van de voorzieningen van het biologisch styation gebruik maken. Echt geweldig de service. Ze namen ons in de landrover een hele dag mee op sleeptouw door de bergen om de interessantere plekken te bereiken, want de druk op dit deel van het park is veel groter dan in Ubatuba.

Nu alle materiaal hier in Sao Paulo weer in de droger zit hebben we de volgende reis voorbereid. Morgenochtend vliegen we naar Rio de Janeiro!

Kort berichtje aan iedereen

Hoi allemaal

Even een kort berichtje vanuit São Paulo, Brazilië. De eerste maand van mijn reis zit erop en ik heb al veel gezien (prachtige planten en bloemen, rare insecten, prachtige vogels, apen en luiaards, en hele gezellige mensen) en veel leuke dingen meegemaakt.
Morgen gaan we weer voor vijf dagen het regenwoud in. De verblijven zijn hier heel aangenaam hoor, in een lodge, met een gewoon bed, en ontbijt in de ochtend, alleen zijn er geen electronische gemakken, wat wel leuk is om van de sterren te genieten, maar er is natuurlijk geen internet en geen mobiele telefoonverbinding...jaha, die plekken bestaan nog!

Dus zondag weer verder bericht. Ik heb intussen aardig wat foto´s gemaakt, en een paar van de leukste staan nu op mijn blog. Schrijf gerust wat als commentaar. Als je geen google account hebt, kun je gewoon ´anoniem´aanklikken, maar vergeet dan niet je naam eronder te zetten. Veel groeten,
Maarten

Weekendje vrij in Sao Paulo

De gelovigen worden verlicht via de ramen in de koepel van de metropolitane cathedraal.



Stadsgezicht



Het opera gebouw, net als die in Parijs, maar in deze spookt het niet, of toch?



Straattheater. Deze travo is errug grappig!



Zonsondergand en de avondspits op zondagavond in de miljoenenstad.

Afgelopen weekend hebben Samuli en ik het centrum van São Paulo bezocht, en er was vanalles te doen, markjes, straattheater en nog vanalles. Hier zijn was foto´s van het centrum van deze mega-stad.

Weer het veld in

Ik weet het is alweer even geleden, maar alles is nog prima in orde. Ik ben inmiddels weer terug in São Paulo, en we zijn al weer druk bezig de volgende expeditie voor te bereiden.
Tapiraí was een klein dorpje ind e Serra Paranapiacaba bergen. Het regende er veel, maar het bos was prachtig, en we vonden veel interessante soorten, waaronder twee Danaea´s. Een goede trip dus. Ook vlogen er toekans rond en liep er een grote hagedis over het pad voor me. We verbleven midden in het bos in een gasthuis , een Pousada die Salve Floresta heet, ´red het bos´. Een beetje een vreemde naam, maar ze doen veel voor het behoud van het bos in de directe omgeving van Tapiraí.
Daarna gingen we naar de kust om de bossen op witzand nabij Bertioga te bestuderen.

Restinga bij Bertioga.

Er zaten een boel insecten daar, zoals zo vaak, maar ook een paar hele mooie en rare, soals deze knalgele spin en deze kleurrijke vliegen.



Een beetje anders dan in Paraná, maar met net zoveel orchideën en bromelia´s, en dit keer met veel varens. We waren helemaal natgeregend en dus terug naar het hotel om droge kleren aan te trekken. We waren vlug klaar met het persen van de planten, dus was er genoeg tijd voor een duik in de oceaan. Heerlijk warm dat water, en lekkere grote golven, en het zoute water hielp bij het schoonmaken van de tekenbeten.
De teken zijn hier niet gevaarlijk, brengen geen ziektes over, maar de beet ontsteekt snel, dus zout water is een goede oplossing en de golven zijn erg hoog, dus dat was lekker zwemmen.
Nu dus weer in Sao Paulo om de volgende reis voor te vereiden naar Ubatuba volgende week. Hanna komt vanavond en zal zich bij de groep voegen. Dat wordt dus een interessante tocht.